پسر،پسر، قند عسل گاهی هم .....

تربیت و پرورش صحیح فرزند مهم ترین مشغله ذهنی پدر و مادر است. با ورود نوزاد به کانون گرم خانواده، زندگی زن و شوهر وارد مرحله تازه ای می شود. آنها از این به بعد فقط همسر یکدیگر نیستند؛ بلکه در برابر فرزندشان به عنوان پدر و مادر نیز وظایفی دارند.

اگر شما پسرانی در خانواده تان دارید، می دانید که آنها ممکن است پرزحمت باشند. ولی مخلوقات حساسی هستند که می توانند به هر سویی هدایت شوند. یعنی جوانی برومند و بی مانند یا فردی پر از مشکلات. دنیای ما نیازمند مردانی کامل و پرانرژی است نه ربات هایی که کار کنند و بجنگند. ما پسرانمان را پرورش می دهیم که بتوانند آزاداندیش باشند و سوالات خود را در قلب و ذهنشان جستجو کنند و به پاسخی صحیح برسند. امروزه بیشتر مادران جوان از این که نوزادشان پسر است خوشحال و به آن عشق می ورزند و از پسر بودنشان نمی هراسند. آنها انرژی سرشار پسران را می بینند و با شور و هیجان آنها را به سمت چیزهای مثبت هدایت می کنند. پسران هم به آنها عشق می ورزند و می خواهند که خودشان هم در پرورش و رشد خود شرکت کردن و سهم بسزایی داشته باشند.

ابراز احساسات و هیجانات، صحبت کردن درباره مسائل و مشکلات، توانایی برقراری ارتباط قوی با دیگران و... از جمله مسائل تربیتی حساس و ظریفی است که والدین باید به آن توجه داشته باشند. چنین توانایی هایی معمولا در دختران ملموس تر از پسران دیده می شود. خانواده هایی که فرزند پسر دارند، گاه در این باره نگرانی هایی دارند.

معمولا پسرها با مادران خود راحت ارتباط برقرار کرده و از مسائل و مشکلاتشان می گویند. اگر شما هم از آن دسته مادران هستید که در مورد تربیت و پرورش فرزند پسر خود احساس نگرانی می کنید این مطلب را بخوانید.

به او كمك كنید تا احساساتش را بروز دهد: مامان ها معمولا بیشتر با دخترانشان صحبت می كنند. در نتیجه، به طوركلی پسرها دیرتر صحبت كردن را یاد می گیرند و قدرت كلامی پایین تری از دخترها دارند.

آنها دوست دارند كه احساسات را در دل خود نگه دارند. در مواقع ناراحتی، دختر بچه ها گریه می كنند و پسرها دعوا و كتك كاری را انتخاب می كنند. باید او را از سنین خیلی پایین تشویق كرد كه در مورد هیجانات درونی صحبت كند، از سكوت و خاموشی بیرون بیاید و عكس العملش را با سخن گفتن نشان دهد.

بیش از حد از او انتقاد نكنید: پسر كوچولوی شما در برابر انتقادها بسیار حساس است؛ خصوصا در مورد مسایلی كه به رفتارش مربوط می شود. كارهای نادرست و بد را به او خاطر نشان كنید اما افراطی رفتار نكنید. به عنوان مثال از گفتن جملاتی مانند «خواهر كوچولوی تو هیچ وقت از این كارها نمی كند! تو مامان را كلافه و خجالت زده می كنی...» بپرهیزید.

زبان مناسب را انتخاب كنید! :

«مردان مریخی، زنان ونوسی» شاید همه ما این عبارت را شنیده ایم و حتما گوینده آن دلیل روشنی برای این ادعا دارد. مسلما شیوه رفتاری با هر كدام متفاوت است. وقتی با پسرها صحبت می كنید، جملات واضح، روشن، منطقی و به دور از هر توضیح اضافی و حاشیه را انتخاب كنید.

نیمه دیگر شخصیت او را نیز در نظر بگیرید: به او بیاموزید كه در لباس پوشیدن مرتب باشد و رنگ ها را با هم ست كند، به آرایش موهایش برسد، مراقب سلامت و ظاهر خود باشد... اینها مسائلی است كه شاید همه پدران به آن توجه نداشته باشند. چنین شرایطی برای او بسیار مفید است؛ چرا كه او بعدا مردی خواهد شد و به این ترتیب می تواند نظر دیگران را به خود جلب كند. از این كه احساس «زنانه» پیدا كند نترسید. احساس مرد بودن از والد هم جنس خودش به او منتقل می شود.

محدودیت وضع كنید: از آنجا كه مادر جذابیت و شیفتگی بیشتری برای پسرش دارد و به علاوه اینكه نمی تواند خیلی با او صمیمی باشد، برقراری ارتباط این دو، پیچیدگی های خاصی دارد. اما به هرحال، اعمال برخی محدودیت ها لازم و غیرقابل اجتناب است.

همه كارهایش را انجام ندهید: دلیلی ندارد كه زیپ شلوارش را ببندید، درحالی كه خودش می خواهد این كار را انجام دهد. او را ترغیب كنید كه خودش لباس هایش را بپوشد، دوش بگیرد و به كارهای شخصی اش برسد. بپذیرید كه روزی از شما دور خواهد شد. احساس نیازی كه به شما دارد را بیش از حد تقویت نكنید.

یك نمونه «اجتماعی» برای او باشید! : امروزه مادر علاوه بر جایگاه مهم خود می تواند مدلی برای شناخت هویت اجتماعی فرزندش باشد. او می تواند پسرش را به سمت اهدافش سوق دهد. بسیار رایج است كه پسر بچه ها می گویند «می خواهم درآینده شغل مادرم را داشته باشم!»